เมื่อเรียนจบ เริ่มต้นทำงาน และทำงานไปอีกเกือบ 40 ปี ของชีวิตที่เหลือ มันคือช่วงเวลาที่มีความสุขหรือไม่ แล้วชีวิตของเราจะมีความสุขได้เมื่อไร?
 การทำงาน เป็นสิ่งที่มีความสุข มีคุณค่ามากมาย จนทำให้ผู้คนทั้่งหลายทุ่มเทชีวิตของพวกเขาเพื่อมัน หรือว่ามันเป็นเพียงแค่เครื่องแลกเปลี่ยน ที่ผู้คนจำใจทำเพื่อให้ได้มาซึ่งเครื่องแลกเปลี่ยนกับความสุขอันเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต (และการทำงาน)

 ไม่ว่าเป้าหมายของชีวิตและการทำงานของแต่ละปัจเจกบุคคล จะแตกต่างกันอย่างไรก็ตาม เป้าหมายเหล่านั้น อาจมีชื่อเรียกร่วมกันได้ว่า “ความสุข”​ หากแต่ว่า “ความสุข” ของแต่ละบุคคลจะมีหน้าตาเป็นเช่นไร

 บางคน สุขใจ ที่ได้มีเงินทองจับจ่ายซื้อหาข้าวของเครื่องใช้ ปัจจัยในการดำรงชีวิต ทั้งที่จำเป็นต่อตนเองและคนสำคัญ รวมทั้งการได้มาซึ่งสิ่งของหลายอย่างที่อาจจะไม่ได้จำเป็นนัก แต่ก็ยังใจให้เอิบอาบได้มากมาย

 บางคนไม่รู้สึกสุขใจนักกับสิ่งของพวกนั้น แต่ความสุขขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ และความรู้สึกของคนรอบข้างมากกว่า 

 บางคนอิ่มเอมภูมิใจในคุณค่าที่เกิดขึ้นทั้งแก่ตนและผู้คน สังคม เมื่อได้ทำหน้าที่ สร้างประโยชน์ หรือได้เรียนรู้และเติบโต

 หรือมีเป้าหมายอะไร เพื่อใคร ที่สำคัญยิ่งไปกว่า หรือนำมาซึ่งความสุขที่แท้จริงได้ดีไปกว่าสิ่งเหล่านี้หรือไม่ ?