Background photo was designed by rawpixel.com / Freepik
ไม่ว่าในระดับประเทศ หรือองค์กรระดับใดก็ตาม ล้วนต้องการสร้างสรรค์ระบบบริหารจัดการที่เป็นธรรม เพื่อเอื้อให้สมาชิกในสังคมนั้นๆ สามารถสร้างสรรค์ ทำประโยชน์ ร่วมกัน ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และมีความสุข แต่ทุกระบบของการบริหารจัดการต่างก็มีรากฐานอยู่ที่ปัจเจกบุคคล หากตัวบุคคลที่อยู่ในระบบขาดความสามารถที่จะดำรงตนให้อยู่ในธรรมได้ ไม่ว่าจะสร้างระบบการ บริหาร การปกครอง ด้วยวิธีใดๆ ก็ไม่อาจนำพาสมาชิกของสังคมนั้นๆ ไปสู่เป้าหมายที่ดีงามได้ มิหนำซ้ำ อาจยิ่งทำให้เกิดระบบการปกครองที่เข้มแข็ง รุนแรง แต่ทว่าอ่อนแอและเปราะบาง มากด้วยกระบวนการตรวจสอบที่ซับซ้อน แต่ด้อยประสิทธิภาพ ตรงกันข้าม สังคมที่ก่อร่างสร้างขึ้นจากปัจเจกบุคคลที่มีศักยภาพในการปกครองตนเองได้ อาจไม่จำเป็นต้องมีกฎ กติกามากมาย แต่สมาชิกในสังคมต่างก็มีเป้าหมายที่ดีงามร่วมกัน และพร้อมจะช่วยกันแก้ไขปัญหา โดยไม่ต้องทุ่มเทสรรพกำลังไปกับการตรวจสอบ จับผิด หวาดระแวง
การควบคุมและปกครองตนเอง ไม่ได้หมายถึงเพียงปัญญาที่รู้เหตุผล แยกแยะดี-ชั่ว ที่จะบอกตนเองได้ว่าในสถานการณ์นั้นๆ ควรทำอะไร อย่างไร เพราะอะไร แต่การปกครองตนเองยังรวมถึงกำลังของจิตใจที่จะทำให้กาย วาจา ใจ ของตนนั้น ดำเนินเป็นไปตามความรู้ความเข้าใจที่ดีงามข้างต้นนั้นด้วย ยกตัวอย่าง เช่น คนมีปัญญา รู้ได้ว่า การออกกำลังกายเป็นสิ่งดี การสูบบุหรี่เป็นสิ่งไม่ดี การตั้งใจเรียนหนังสือหรือทำงานเป็นสิ่งดี แต่แม้มีปัญญารู้อย่างนี้แล้ว ก็ไม่แน่ว่า บุคคลนั้นๆ จะสามารถประพฤติตนตามสิ่งที่ปัญญาของตนบอกว่าดี ได้จริงหรือไม่ และได้เสมอไปหรือเปล่า คุณสมบัติของจิตใจที่จะทำให้ตนทำตามสิ่งที่ตนรู้ว่าดี เรียกว่า ความมีวินัย ซึ่งต้องเข้าใจให้ถูกตรง และฝึกฝนให้เกิดมี จึงจะเป็นเครื่องมือในการบริหารจัดการตนเองได้ และนำไปสู่การทำงานร่วมกันในสังคมต่อไป
This website was created with Mobirise themes