ในที่นี้ จึงหยิบยกเอามารยาทที่จำเป็นในสังคมสมัยใหม่ มาแสดงไว้เป็นตัวอย่าง ให้ผู้ศึกษาเห็นความสำคัญ และนำไปสู่การค้นคว้า ฝึกฝน เพื่อพัฒนาตนเองต่อไป และเป็นการแสดงให้เห็นความหมายของ "วินัย" ในฐานะที่เป็นการควบคุมตนเองในวิถีชีวิตประจำวัน ที่สัมพันธ์เกี่ยวข้องกับสังคมรอบตัวให้เหมาะสมกับกาลเทศะ ซึ่งจำเป็นต้องอาศัยทักษะการควบคุมตนเอง คือการจัดการกับร่างกายของตนให้ดีงาม ซึ่งบุคคลจะทำได้ จำเป็นต้องมีทั้งความรู้ ว่าในสถานการณ์นั้นๆ ควรปฏิบัติเช่นไร และต้องมีทักษะทางจิตใจที่จะไม่พล้องเผลอ ขาดสติ หรือแสดงกิริยาอาการไปตามความเคยชิน ทั้งหมดนี้เป็นทักษะที่ต้องฝึกหัด สั่งสมในชีวิตประจำวัน อาทิเช่น
- มารยาทพื้นฐาน : การแต่งกาย, การรับประทานอาหาร, การแนะนำตัว, การทักทาย, การขับรถ ฯลฯ
- มารยาทการใช้ที่สาธารณะ : ลิฟต์, บันไดเลื่อน, รถ, เครื่องบิน, ห้องน้ำ, โทรศัพท์, ห้องสมุด ฯลฯ
- มารยาทในที่ทำงาน : การรับและแลกนามบัตร, การนัดหมาย, การสั่งงาน, การตามงาน, การให้คำแนะนำ, การปฏิเสธ, การรักษาความลับ, การประชุม, การทำงานร่วมกับสหสาขาวิชาชีพ ฯลฯ
- มารยาทในกรณีอื่นเ เช่น มารยาททางศาสนา ทัศนคติทางการเมือง ฯลฯ
- มารยาทในยุคดิจิตอล : Digital Citizen Identity, Screen time management, Security management, Privacy management, Digital footprint, Digital empathy, Cyber bullying management, Critical thinking ฯลฯ
มารยาทเหล่านี้ อาจไม่ใช่คุณสมบัติที่สำคัญที่สุดในการทำงาน หรือการใช้ชีวิต แต่ในบางสถานการณ์ หรือหลายโอกาส คนที่มีมารยาทดี (ในความหมายว่าประพฤติตนเหมาะสม ไม่ใช่ความหมายว่าอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่) ก็จะปรากฏเด่น สง่า ในสังคม ส่งผลให้ได้รับโอกาสที่ดีมากมาย ส่วนในทางตรงกันข้าม หลายสถานการณ์ คนที่ขาดการฝึกฝนเรื่องมารยาท และการปฏิบัติตนในสังคม ก็อาจจะทำสิ่งที่ผิดพลาดจนบดบัง หรือถึงขั้นทำลาย โอกาสและความสามารถที่มี ไปอย่างน่าเสียดาย อาทิเช่น คุณหมอที่เผลอนินทาคนไข้ในห้องน้ำสาธารณะ, พนักงานที่โพสข้อมูลบริษัทโดยไม่ได้รับอนุญาต, ลูกน้องที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารกับหัวหน้าแล้วไม่รู้จะทำตัวอย่างไร
