ไปยังหน้า : |
ในปัพพชิตวิเหฐกชาดก ฉักกนิบาต ขุททกนิกาย ชาดกรุ.๓๖๒ สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงแสดงเรื่องกายวิญญัติไว้ดังนี้
โย ทิสฺวา ภิกฺขุ จรณูปปนฺนํ
ปุรกฺขิตฺวา ปญฺชลิโก นมสฺสติ
ทิฏฺเว ธมฺเม ลภเต ปสํสํ
สคฺคญฺจ โส ยาติ สรีรเภทา ฯ
แปลความว่า
ผู้ใดพบเห็นภิกษุผู้เพียบพร้อมด้วยจริยธรรมแล้ว ประนมกรนมัสการ ให้ท่านเป็นผู้นำทาง ผู้นั้นย่อมได้การยกย่องสรรเสริญในปัจจุบัน เมื่อสิ้นชีพแล้ว ย่อมได้ขึ้นสวรรค์
การประนมมือไหว้ก็ดี การนอบน้อมด้วยกายก็ดี เป็นอาการเคลื่อนไหวของกายโดยมีจิตเป็นสมุฏฐาน เรียกว่า กายวิญญัติ ถ้าเป็นการแสดงด้วยใจจริง คือ มีกุศลจิตเป็นสมุฏฐานแล้ว ย่อมจัดเป็นกุศลกายกรรม เป็นกุศลกรรมอันเกิดขึ้นโดยอาศัยกายวิญญัติเป็นช่องทางออก แต่ถ้าเป็นการแสดงออกด้วยอำนาจอกุศลจิตหรือมีอกุศลจิตแอบแฝงอยู่ในส่วนลึก กายวิญญัติรูปนั้นย่อมเป็นช่องทางให้เกิดอกุศลกายกรรมไป เพราะฉะนั้น กายวิญญัติรูป จึงได้ชื่อว่า กัมมทวาร คือ ช่องทางออกของกายกรรม ทั้งที่เป็นกุศลกายกรรมและอกุศลกายกรรม