การที่บุคคลสามารถสลัดทิฏฐิ คือ ความเห็นผิดให้ออกไปจากจิตใจ โดยอาการชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ให้เกิดขึ้นมาครอบงำจิตเป็นทิฏฐิคตสัมปยุตต์ได้นั้น ย่อมสามารถละได้ด้วยเหตุปัจจัย ๖ ประการ อย่างใดอย่างหนึ่ง กล่าวคือ

๑. ปะริปุจฉะกะตา เป็นผู้หมั่นสอบสวนทวนถามข้ออรรถข้อธรรมอยู่เสมอ หมายความว่า เมื่อบุคคลเป็นผู้หมั่นศึกษาเล่าเรียน หมั่นสอบสวนทวนถามข้ออรรถข้อธรรมกับท่านผู้รู้อยู่เสมอ ย่อมได้รับความรู้ความเข้าใจเพิ่มพูน มีข้อมูลความรู้ที่กว้างขวางและสามารถพิจารณาโดยอุบายอันถูกต้องได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ ย่อมสามารถกำจัดความเห็นผิดให้บรรเทาเบาบางลงไปได้

๒. ทิฏฐิวิปปันนะปะริวัชชะนะตา หลีกเว้นให้ห่างไกลจากบุคคลผู้มีความเห็นผิด หมายความว่า เมื่อบุคคลรู้ถึงโทษของความเห็นผิดแล้ว จึงพยายามหลีกเลี่ยงบุคคลผู้มีความเห็นผิด หรือบุคคลที่มีทัศนวิสัยที่เป็นไปโดยไม่ถูกต้องตามหลักทำนองคลองธรรม หรือไม่ถูกต้องตามหลักศีลธรรมและหลักวัฒนธรรมประเพณีอันดีงาม เพื่อมิให้ใจเสพคุ้นในสิ่งที่ผิด ๆ เมื่อเป็นเช่นนี้ ย่อมทำให้ไม่ต้องพบเห็นตัวอย่างที่ไม่ถูกต้อง หรือไม่ต้องเสพคุ้นกับสิ่งที่ไม่ดีไม่งามทั้งหลายอันจะเป็นเหตุให้สั่งสมความเห็นผิด บุคคลย่อมสามารถตัดต้นตอของความเห็นผิดออกไปได้

๓. ปัญญาวันตะปุคคะละเสวะนะตา หมั่นคบหาสมาคมกับบุคคลผู้มีปัญญา หมายความว่า เมื่อบุคคลรู้ถึงโทษของความเห็นผิดแล้ว ย่อมพยายามคบหาสมาคมกับบุคคลผู้มีปัญญา แสวงหาบุคคลผู้มีความคิดเห็นเป็นไปโดยถูกต้องตามหลักทำนองคลองธรรมอันดีงาม มีพฤติกรรมเป็นไปในทางที่ดีงาม มีความคิดสร้างสรรค์ มีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล เป็นต้น เมื่อได้คบหาสมาคมกับกัลยาณมิตรเช่นนั้นแล้วย่อมทำให้ได้รู้ได้เห็นตัวอย่างที่ดีที่ถูกต้อง สามารถนำมาประพฤติปฏิบัติตามและดำเนินอยู่ในหนทางที่ดีงาม หลีกห่างจากความเห็นที่ผิดได้

๔. สัทธัมมะสัมมุขะตา เป็นผู้หันหน้าให้พระสัทธรรม หมายความว่า เป็นบุคคลที่มีความสนใจในเรื่องคุณธรรมจริยธรรมอันดีงาม มีความคิดที่สร้างสรรค์ ย่อมสนใจที่จะศึกษาและปฏิบัติในพระสัทธรรม เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจสภาวธรรมทั้งหลายได้ถูกต้อง โดยไม่หมกมุ่นอยู่ในกระแสกิเลสกระแสสังคมมากเกินไป ย่อมมุ่งมั่นในการแสวงหาสิ่งที่เป็นสาระแก่นสารของชีวิต เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาย่อมเกิดความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง และคลายจากความเห็นผิดไปได้

๕. สัมมาวิตักกะพะหุละตา หมั่นฝึกคิดตริตรองแต่ในเรื่องที่ถูกต้อง หมาย ความว่า บุคคลที่มักใช้วิจารณญาณในการพิจารณาสิ่งต่าง ๆ ที่ประสบพบเห็นอยู่ในชีวิตประจำวันตามเหตุผลที่ได้ศึกษาเล่าเรียนมา หรือที่ได้ยินได้ฟังได้ประสบพบเห็นตัวอย่างที่ดีมาแล้วนั้น เพื่อให้เกิดองค์ความรู้ที่ถูกต้อง โดยไม่หลงงมงายไปตามกระแสกิเลส หรือคลั่งไคล้ไปตามกระแสนิยมของสังคมย่อมทำให้เกิดองค์ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องยิ่งขึ้น สามารถกำจัดความเห็นผิดให้บรรเทาเบาบางลงไปได้

๖. อะโยนิโส นะ อุมมุชชะนะตา เป็นผู้ไม่จมปลักอยู่แต่ในความคิดที่ไม่แยบคาย หมายความว่า เมื่อบุคคลเป็นผู้ไม่ยอมจมอยู่ในเรื่องที่ไม่มีเหตุผลหรือในความคิดความเห็นที่ไม่มีสาระแก่นสาร แต่พยายามแสวงหาความรู้และอุบายความคิดที่แยบคาย พยายามคิดค้นหาเหตุผลของสิ่งที่ได้ยิน ได้ฟัง ได้เรียนมานั้น อย่างละเอียดลึกซึ้งอยู่เสมอ โดยไม่ยอมตัดสินใจเชื่อแบบงมงาย ย่อมทำให้เกิดความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องและมีโลกทัศน์ที่กว้างไกล ทำให้สามารถบรรเทาความเห็นผิดลงไปได้

เมื่อบุคคลหมั่นประพฤติปฏิบัติตามองค์ประกอบเหล่านี้ ย่อมสามารถกำจัดความเห็นผิดให้บรรเทาเบาบางลงไป ถึงแม้จะยังละไม่ได้เด็ดขาด แต่สามารถป้องกันความเห็นผิดไม่ให้เกิดขึ้นมาครอบงำความคิดความเห็นในชีวิตประจำวันได้ เป็นการกำจัดต้นตอและตัดกำลังของความเห็นผิดไม่ให้เกิดความหนาแน่นในขันธสันดานไปด้วย เมื่อบุคคลกำจัดทิฏฐิหรือทำให้บรรเทาเบาบางลงไปได้แล้ว โลภะย่อมอ่อนกำลังลงตามไปด้วย เนื่องจากขาดแรงสนับสนุนจากทิฏฐิที่มีกำลังมากนั่นเอง