ไปยังหน้า : |
เญยยธรรม หมายถึง ธรรมที่ควรรู้ เพื่อความรู้ยิ่งเห็นจริง และเพื่อความเข้าใจในสภาวธรรมทั้งปวงโดยถูกต้องตามความเป็นจริง ทำให้เป็นผู้ไม่หลงงมงายอยู่ในโลกทั้ง ๓ คือ กามโลก รูปโลก อรูปโลก เญยยธรรม มี ๕ ประการ คือ
๑. สังขาร หมายถึง สภาพที่ถูกปรุงแต่งและสภาพที่เป็นตัวปรุงแต่งเอง ได้แก่ จิต เจตสิก รูป
๒. ลักษณะ หมายถึง สภาวะลักษณะของปรมัตถธรรมทั้ง ๔ ได้แก่ สามัญญลักษณะ ๓ วิเสสลักษณะ ๔ และลักขณรูป ๔
๓. วิการ หมายถึง ความเป็นไปของจิต เจตสิก รูป ได้แก่ ลหุตา ความเบา, มุทุตา ความอ่อน, และกัมมัญญตา ความควรแก่การงาน ของจิต เจตสิก รูป
๔. นิพพาน หมายถึง สภาพที่สงบจากกิเลสและขันธ์ ๕ หรือ สภาพที่ดับไม่เหลือแห่งกิเลสและกองทุกข์ทั้งปวงโดยสิ้นเชิง เป็นธรรมที่เหนือโลก คือ เป็น โลกุตตรธรรมอย่างแท้จริง
๕. บัญญัติ หมายถึง สิ่งที่สมมติตั้งขึ้น เพื่อใช้เรียกขาน หรือเป็นเครื่องหมายใช้สื่อสารความหมายให้รับรู้ร่วมกันของชาวโลก ได้แก่ อัตถบัญญัติ คือ ชื่อสมมติของความหมายหรือเนื้อหาที่เป็นนามธรรม ตลอดทั้งรูปภาพและตัวหนังสือเป็นต้น และสัททบัญญัติ คือ สำเนียงที่สมมติใช้กล่าวขานกัน หรือ เรียกชื่อสิ่งต่าง ๆ เพื่อสื่อความหมายให้รับรู้ร่วมกันได้
สรุปแล้ว เญยยธรรม จึงหมายถึง สภาพของสิ่งทั้งปวง ที่ปรากฏอยู่ในโลกทั้ง ๓ ซึ่งเป็นสิ่งที่สมมติบัญญัติขึ้น ที่เรียกว่า สมมติสัจจะ และสภาวะของปรมัตถธรรม ๔ ที่มีความเป็นไปโดยสามัญญลักษณะและวิเสสลักษณะ ที่เรียกว่า ปรมัตถสัจจะ ซึ่งเป็นสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรู้แจ้งแทงตลอดด้วยพระองค์เองทั้งหมดโดยไม่มีส่วนเหลือ