ไปยังหน้า : |
จิตตทุพพลีกรณธรรม หมายถึง สภาวธรรมที่ทำให้จิตทุพพลภาพ หรือ ทำให้สภาพจิตมีกำลังน้อย มีอานุภาพน้อย มี ๒๕ ประการ คือ
๑. โกธะ ความโกรธ
๒. อุปนาหะ การผูกโกรธ
๓. มักขะ การลบหลู่คุณท่าน
๔. ปลาสะ ตีตัวเสมอท่าน
๕. อิสสา อิจฉาริษยา
๖. มัจฉริยะ ตระหนี่
๗. มายา มารยา เจ้าเล่ห์
๘. สาเฐยยะ โอ้อวด
๙. ถัมภะ หัวดื้อ
๑๐. สารัมภะ แข่งดี
๑๑. มานะ ถือตัว
๑๒. อติมานะ ดูหมิ่นท่าน
๑๓. มทะ มัวเมา
๑๔. ปมาทะ เลินเล่อ
๑๕. ถีนมิทธะ หดหู่ท้อแท้
๑๖. ตันทิ เหนื่อยล้า
๑๗. อาลัส๎ยะ เกียจคร้าน
๑๘. ปาปมิตตเสวนา คบคนชั่ว
๑๙. รูปารมณ์ รูป
๒๐. สัททารมณ์ เสียง
๒๑. คันธารมณ์ กลิ่น
๒๒. รสารมณ์ รส
๒๓. โผฏฐัพพารมณ์ โผฏฐัพพะ
๒๔. ขุทาปิปาสา ความหิวกระหาย
๒๕. อรติ ความไม่ยินดีด้วย