ไปยังหน้า : |
เมื่อพระโยคาวจรบุคคล จะน้อมจิตเข้าไปในบุคคลผู้มีเวรกัน ปฏิฆะ คือ ความแค้นเคือง ย่อมเกิดขึ้น เมื่อเป็นเช่นนี้ พระโยคีบุคคลนั้น ต้องปฏิบัติดังต่อไปนี้
๑. เธอต้องหมั่นเข้ากรุณา คือ แผ่ความสงสารบ่อย ๆ ในบุคคลต้น คือ ตนเอง ทุคตบุคคล มัชฌัตตบุคคล ปิยบุคคล คนใดคนหนึ่ง เพื่อปรับสภาพของกรุณาจิตให้เชื่อมติดกัน ครั้นแล้ว จึงแผ่กรุณาไปยังบุคคลผู้มีเวรนั้นบ่อย ๆ พยายามบรรเทาความแค้นเคืองต่าง ๆ เสีย
๒. ถ้าไม่ระงับ พึงนึกถึงพระพุทธโอวาท มี กกจูปโมวาท เป็นต้น
๓. ถ้าไม่ระงับ พึงนึกถึงความดีของบุคคลนั้น
๔. ถ้าไม่ระงับ พึงนึกถึงกัมมัสสกตา ความที่สัตว์ทั้งหลาย มีกรรมเป็นของ ๆ ตน
๕. ถ้าไม่ระงับ พึงนึกถึงจารีตประเพณีความประพฤติไม่ขาดสายแห่งพระศาสดา
๖. ถ้าไม่ระงับ พึงนึกถึงสังสารวัฏฏ์ที่ยาวนาน ไม่มีสิ้นสุด
๗. ถ้าไม่ระงับ พึงนึกถึงอานิสงส์ของกรุณา ๑๑ ประการ [เหมือนของเมตตา]
๘. ถ้าไม่ระงับ พึงนึกทำการแยกให้เห็นเป็นแต่เพียงธาตุเท่านั้น
๙. ถ้ายังไม่ระงับ พึงทำการเผื่อแผ่ แบ่งปันสิ่งของให้แก่เวรีบุคคลนั้น