ไปยังหน้า : |
๑. ปาฏิโมกขสังวรศีล หมายถึง ศีลที่เกิดจากการสำรวมในพระปาฏิโมกข์ คือ ศีลที่เป็นหลักใหญ่ของแต่ละบุคคล ได้แก่ ศีล ๒๒๗ ของภิกษุ ศีล ๓๑๑ ของภิกษุณี ศีล ๑๐ ของสามเณรและสามเณรี ศีล ๕ ศีล ๘ ของอุบาสกอุบาสิกา
๒. อินทริยสังวรศีล หมายถึง ศีลที่เกิดจากการสำรวมอินทรีย์ ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เพื่อมิให้เกิดความยินดียินร้าย ในเมื่อตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกดมกลิ่น ลิ้นลิ้มรส กายกระทบสัมผัส และใจคิดนึกถึงอารมณ์ต่าง ๆ
๓. อาชีวปาริสุทธิศีล หมายถึง ศีลที่เกิดจากการหาเลี้ยงชีพในทางที่ถูกต้องตามหลักศีลธรรม วัฒนธรรมประเพณี และกฎหมายบ้านเมือง
๔. ปัจจยสันนิสสิตศีล หมายถึง ศีลเกิดจากการใช้สอยปัจจัย ๔ ด้วยการพิจารณาอย่างแยบคายแล้วจึงบริโภคใช้สอย